របាយការណ៍នៅពេលបញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សា

     កាលពីថ្ងៃទី៣០ខែមិថុនាឆ្នាំ២០១៤គឺជាថ្ងៃដ៏ពិសេស

មួយសម្រាប់សិស្សនៃសាលាបច្ចេកទេសដុន បូស្កូខេត្ត

កែបដែលបានឡើងធ្វើការបង្ហាញនូវរបាយការណ៍នៅពេល បញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សា។ ឡើងធ្វើការបង្ហាញនូវរបាយការណ៍មា

នរយៈពេលពេញប្រាំបីម៉ោង ដោយមានលោកឪពុកលី សំណាងអធិការ និងលោកគ្រូពៅ តុលាជាគណអធបតី លោកគ្រូអ្នកគ្រូតាមជំនាញ ព្រមទាំងដឹកនាំការបង្ហាញ

ដោយតំណាងក្រុមនីមួយៗ ហើយមានការចូលរួមពី

សិស្សានុសិស្សនៃផ្នែកផ្សេងៗទៀត។ការឡើងធ្វើការ

បង្ហាញនេះគឺសម្រាប់តែសិស្សនៃផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម នីផ្នែកអគ្គិសនីដែលត្រូវបញ្ចប់ឆ្នាំសិក្សានៅក្នុងចុង

ខែមិថុនានេះ។ ការឡើងធ្វើនូវបទបង្ហាញនេះត្រូវបាន

ចែកជាក្រុមៗ និងដាកទៅតាមប្រធានបទដើម្បីឲ្យមាន

ភាពងាយស្រួល និងឆាប់រហ័ស សម្រាប់ផ្នែកដទៃទៀត

គឺត្រូវបញ្ចប់នៅក្នុងចុងខែកក្កដា។

អានបន្ត...

ការប្រលងបរិញ្ញាបត្ររងផ្នែកបច្ចេកទេស

ការប្រលងសញ្ញាបត្របិញ្ញាបត្ររងនៃសាលាបច្ចេកទេសដុន បូស្កូខេត្តកែបបានចាប់ផ្ដើមឡើង នៅថ្ងៃទី២៣ និងទី២៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៤ ដេលជាការប្រលងសម្រាប់តែផ្នែកពីរប៉ុណ្ណោះគឺផ្នែក ទំនាក់ទំនងសង្គម និងសារព៌តមាន និងផ្នែកអគ្គិសនី សម្រាប់ផ្នែកផ្សេងទៀតគឺមានការប្រលង នៅខែក្រោយ។ ការប្រលងនេះ ប្រសិនបើសិស្សណាម្នាក់ថ្លាក់ក្នុងការប្រលងនឹងមិនបានទទួលនូវសញ្ញាបត្រដែលចេញដោយក្រសួងការងារឡើយ គ្រាន់តែទទួលបាននូវលិខិតបញ្ជាក់មួយពីសាលា។

អានបន្ត...

ការណែនាំពីកម្មវិធីកាត់តសម្លេង

Posted on May 18, 2014by thearathbuddhist

Adobe Audition ជាកម្មវិធីមួយដែលអាចឲ្យយើងធ្វើការកាត់តនូវសម្លេងបាន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះវាក៏អាចឲ្យយើងកែប្រែ និងរចនាលើសម្លេងបានផងដែរ។

នេះជាទម្រង់នៃកម្មវិធីAdobe Audition 

ផ្នែកខាងលើនៃកម្មវិធីគឺជាMenu Bar វាមាននាទីទាញយកនូវឯកសារសម្លេងមកប្រើប្រាស កំណត់ទៅលើកម្មវិធី ការកំណត់លើសម្លេង កែប្រែ និងរចនាឲ្យសម្លេង និងសម្រាប់ធ្វើការផ្សេងៗទៀតជាច្រើន។

File: ជាកន្លែងសម្រាប់បង្កើតនូវផ្ទាំងឯកសារថ្មី ទាញយកឯកសារសម្លេងពីកុំព្យូទ័រ ឫពីCD និងទាញយកសម្លេងវីដេអូ មកប្រើប្រាស។ ហើយក៏ជាកន្លែងសម្រាប់ធ្វើការរក្សាទុកនូវឯកសារផងដែរ។ នៅពេលដែលការងាររបស់អ្នកមិនទាន់ធ្វើការរក្សាទុក ផ្ទាំងFileមានទម្រង់ផ្សេងពីការងារដែលបានរក្សាទុកម្ដងរួចហើយ ដោយវាមានបង្ហាញនូវកន្លែងសម្រាប់Exportសម្លេង។

Edit: ជាកន្លែងសម្រាប់កែប្រែ និងកំនត់ទៅលើការងាររបស់យើង។

View: ជាកន្លែងសម្រាប់សម្រាប់ ជាកន្លែងកំណត់នៃការបង្ហាញនៅលើផ្ទាំងការងារ។

Effects: ជាកន្លែងសម្រាប់កែប្រែលើសម្លេងឲ្យមានការប្លែកពីភាពដើម។

Generate: ជាកន្លែងសម្រាប់ដាក់សម្លេងរំខាន ឫភាពស្ងៀមស្ងាត់ទៅឲ្យសម្លេេងដើម។

Analyze: ជាកន្លែងសម្រាប់ធ្វើការវិភាគទៅលើសម្លេង។

Favorite: ជាកន្លែងសម្រាប់កំណត់កម្រិតសម្លេង និងសូសៀងនៃសម្លេង។

Option: ជាជម្រើសផ្សេងនៅក្នុងកម្មវិធីដូចជាKeyboard Shortcutជាដើម។

Window: ជាកន្លែងសម្រាប់កំណត់នូវការបង្ហាញផ្ទាំងធ្វើការងារផ្សេងៗ។

Help: ជាកន្លែងធ្វើការណែរនាំផ្សេងពីកម្មវិធី។

សមាសភាពនៅក្នុងMenu Barត្រូវបានបង្ហាញជាToolនៅលើផ្ទាំងការងារសម្រាប់ឲ្យយើងប្រ់ប្រាស់ រួមជាមួយនិង​Shortcutមួយចំនួន។

អានបន្ត...

ប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ

ប្រទេសខ្មែរក្រោមអាណាព្យាបាលភាពបារាំង

អានបន្ត...

កំនាព្យ ​​ លោកឪពុកបូស្កូ

សន្ដានអ្នកក្រចិត្តល្អជា                                           ចេះយោគយល់គ្នាអធ្យាស្រ័យ

ដឹងទុក្ខលំបាករាល់យប់ថ្ងៃ                                         ដឹងទាំងព្រួយភ័យរាល់វេលា។
ស្គាល់សុខបានតិចដ្បិតបើក្រ                                     តែចិត្តស្មោះសចេះជួយគ្នា
មិនដែលទាគុណកេងទ្រព្យា                                      ចង់ឃើញសុខជាគ្រប់គ្នាអើយ។
ក្រៅពីអ្នកក្រគ្មានអ្នកស្គាល់                                        អំពីទុក្ខទាល់អ្នកក្រឡើយ
ដូចពុកបូស្កូយើងស្គាល់ហើយ                                    គាត់គឺជាមនុស្សអ្នកតូចទាប។
គ្រួគាត់មិនមែនសេដ្ឋីទេ                                             គាត់កូនអ្នកស្រែភ្ជួររាស់សាប
ជាមនុស្សទីទាល់សល់ទោសបាប                               រាស្ត្ររស់រនាបដូចគេឯង។
តែគាត់គិតធំពុំសូវតូច                                               មនុស្សគាត់គិតគួចតាំងពីក្មេង
ចង់តែបួសរៀនគ្មានរអែង                                          គិតការចាត់ចែងតាមបន្ទូល។
ដល់គាត់បានបួសរស់ជាសង្ឃ                                    ចិន្តាស្មោះត្រង់ផ្ចង់ទទួល
ឃើញក្មេងឥតខ្មាសខ្វះត្រកូល                                   ខិតខំប្រមូលមកការពារ។
ក្មេងខ្លះជាប់គុកមុខដូចខ្មោច                                      ព្រោះតែធ្លាប់ខូចលួចអាហារ
ក្មេងខ្លះអត់ឃ្លានអនាថា                                            ពុកឃើញខ្លោចផ្សារអាសូក្រៃ។
ពុកឃើញយុវជននៅគគោក                                      ក៏ប្រមូលយកតែងនិស្ស័យ
រិះរកវិធីខំកែខៃ                                                        ឲ្យមានតម្លៃប្រើការបាន។
យ៉ាងគាត់ជាលោកសង្ឃក្រីក្រ                                   ទោះប្រឹងត្រដរក៏តែងខាន
មានថ្ងៃខ្លះកុនបុណ្យមិនបាន                                     ត្រូវក្មេងអត់ឃ្លានជេរផ្ដាសារ។
គាត់ឮមិនស្អប់កប់ក្នុងចិត្ត                                          ពុករឹតអាណិតស្ទើខ្លោចផ្សារ
ពុកខំប្រឹងប្រែងស្វេងអាហារ                                       ជឿរបុលគិតការស៊ូមុខក្រាស។
ម៉្យាងរឿងរដ្ឋបាលខាងអាណាចក្រ                             ចេះតែបង្អាក់មិនអៀនខ្មាស់
ចិត្តខ្មួរខ្មៅយង់ល្ងង់មោហៈ                                        ប្រឆាំងកូនព្រះឥតស្គាល់បាប។
ម៉្យាងខាងសាសនាមិនរវល់                                       គេមិនចង់ខ្វល់ខ្លាចឆ្អេះឆ្អាប
គេថាការពុកមិនសុភាព                                            ដាក់ខ្លួនរាបទាបភ្លេចភេទសង្ឃ។
ដល់ម៉្លេះតម្រេះវ័ណ្ឌក ហ៎ះ                                        ចង់ប្រែក្រឡាស់ប្រាសបោះបង់
មុខជាយុវជនត្រូវលិចលង់                                        ខ្លាយជាជនល្ងង់បង់អាសារ។
ដូច្នេះគាត់ត្រូវគិតក្រៃក្រាស                                      មានព្រះជាម្ចាស់ត្រាសមាគារ
បង្ហាញផ្លូវដើរតាមបិតា                                              ដើម្បីទ្រទ្រង់ជនលំបាក។
ដោយគាត់នឿយហត់អស់កម្លាំង                                ពុកធ្លាក់ឈឺខ្លាំងប៊ិះតាយសាក
តែព្រះម្ចាស់មិនទាន់ឲ្យផ្អា្កក                                       គាត់ក៏សម្រាកកាយស្ដូកស្ដឹង។
ស្ដែងទិដ្ឋភាពប្រាប់ដូចស្លាប់ហើយ                              អស់ក្មេងៗ អើយយំទ្រហឹង
ក្រោយមកពុកក្រោកឡើងបណ្ដឹង                              ហើយគាត់ខំប្រឹងធ្វើការទៀត
ដើរសូមដូចស្មូមស្រុកមជ្ឈឹម                                     ចិត្តពុកសង្ឃឹមយ៉ាងខ្មីខ្មៀត
កាត់កេរ្តិ៍កាត់ខ្មាស់ស្វះសង្វាត                                     ឱហាតសំភីទីពំនឹង។
រីឯយុវជនរបស់ពុក                                                  គាត់ឲ្យក្ដីសុខចំណេះដឹង
ពួកគេទាំងឡាយខំប្រែងប្រឹង                                    រក្សាទីពឹងរបស់ពុក។
ពេលពុកឃ្លាតទៅស្ថានបវរ                                       គេបានបន្តផ្លូវទៅមុខ
និងបានរក្សាឈ្មោះពុកទុក                                        តែងជាទំនុកលើកតម្កើង។
ឥឡូវឈ្មោះពុកបានក្លាយជា                                     ឈ្មោះនៃសាលាដ៏រុងរឿង
ជួយសិស្សក្រីឲ្យថ្កុំថ្កើង                                             មានភ័ព្វវាសនាល្អប្រពៃ៕
សរសេរដោយ : ឈិន ធារ៉ាត់ 

អានបន្ត...

មូលហេតុដែលនាំឲ្យបុរសទៅរកស្រីខាងក្រៅផ្ទះ

       មានស្ត្រីមួយចំនួនមានពោលថាចិត្តមនុស្សប្រុសគឺដូចជាសមុទ្រ ដោយមានទន្លេរាប់ពា​ន់កំពុង នាំទឹកមកចាក់បញ្ចូលតែមិនចេះពេញឡើយ ហើយមនុស្សប្រុសមានចិត្តរាយមាយឬស្យាសាវ៉ា មិនស្មោះត្រង់ មិន​អាសូចិត្តប្រពន្ធដែលរៀបការពេញច្បាប់ ចាប់ដៃគ្នារកស៊ីតាំងពីក្រ រហូតដល់ មានលួចលាក់មានស្រីស្នេហ៍ខាងក្រៅ នាំឲ្យភរិយាតូចចិត្តក្ដៅក្រហាយពន់ពេក នេះជាបញ្ហាមួយ ដែលតែងតែកើតមាននៅក្នុងគ្រួសារ។

       តើមកពីមូលហេតុដែលនាំឲ្យមានបញ្ហានេះកើតឡើងនៅក្នុងគ្រួសារ?

       ស្ត្រីមានជីវភាពធូរធា និងមិនសូវធូរធានៅជនបទស្ទើតែ80%ដែលក្រោយពីពេលមានប្ដី និង មានកូនគឺពួកតែងលែងខ្វល់ពីសុខភាព និងសម្រស់របស់ពួកគាត់ដូចកាលពីនៅក្រមុំទៀតហើយ។ ពួកគាត់រវល់តែជាមួយនឹងការងារប្រចាំថ្ងៃដ៏មមាញិក ធ្វើឲ្យរាងកាយរបសគាត់មានខ្លឹនមិនល្អ ស្បែកជ្រីវជ្រួញចាស់ជាងវ័យ រួមនិងការប្រឡូកប្រឡាកអំពីកូនចៅ ខកខាននូវការសំអាត និង តុបតែងខ្លួនប្រាណ ហេតុនេះបានជាពួកគាត់បាត់បង់អស់នូវសម្រស់ពីធម្មជាតិ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយមានស្ត្រីខ្លះបានគិតថា ខ្លួនមានប្ដី មានទាំងកូនហើយគឺនាងមិននៅក្រមុំទៀតទេ ដូច្នេះមិន ចាំបាច់អីនឹងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើការសម្អាតតុបតែងកាយឲ្យ​បានមាំទាំដូចកាលនៅក្រមុំ ព្រហ្មចារីឡើយ ណាមួយគ្មានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ផង។ បកមកនិយាយបន្តិចពីបុរសវិញកាល ណាបើឃើញថាប្រពន្ធចេះតែបាត់បង់សម្រស់ទៅៗគឺ ក៏បាត់បង់នូវភាពស្រលាញ់ជាប្ដីប្រពន្ធ នៅតែភាពអាណិតរាប់អានជាប្ដីប្រពន្ធហើយងាកបែរទៅរកសេចក្ដីសប្បាយក្នុងកាមគុណពីស្ត្រី

ខាងក្រៅ ដែលពួកនាងមានសម្ផស្សស្រស់ឆើតឆាយ និងមានក្លឹនល្អជាងប្រពន្ធខ្លួន។ សរុបមក ស្ត្រីៗយើងគួរតែធ្វើការកែប្រែនូវចំនុចមួយចំនួនដើម្បីចងចិត្តអស់លោកប្ដីៗខ្លះឲ្យជាប់កុំឲ្យបែក គំនិតរកស្រីថ្មី។

អានបន្ត...

អ្នកជាពុទ្ធបរិស័ទឬ?

ដោយសាររដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាបានប្រកាសយកបព្រះពុទ្ធសាសនាជាសាសនា

របស់រដ្ឋ ព្រោះប្រជាជនកម្ពុជាបាន ព្រមទទួលយកនូវពុទ្ធសាសនាប្រមាណជាជាង៩០ភាគរយ ដូច្នេះ    ប្រជាជនកម្ពុជាភាគច្រើនសឹងបានប្រកាន់ខ្លួនឯងថា      ជាអ្នកកាន់យកនូវព្រះពុទ្ធសាសនា

ហើយរាល់ទង្វើអ្វីមួយដែលពួកគាត់ធ្វើគាត់     ទៅដល់បុណ្យនិងតែងគិតបាប     និងតែងតែខ្លាចរអា

ចំពោះអំពើដែលគេ គិតថាជាអា ក្រក់។ ប៉ុន្តែមួយចំនួនដ៏ច្រើននៃ ពួកគាត់គឺ គាត់មិនយល់ឲ្យបាន ជ្រៅជ្រះបន្តិច អំពីឫសគល់របស់ ពុទ្ធសាសនា នោះទេ តែពួកគាត់ ចូលចិត្តយល់ទៅតាមអារម្មណ៍ ឬអ្វីដែលពួកគាត់គិតឃើញ។​ កិរិយាទាំងអស់នេះបានដិតដាមតាំងពីយូរយាណាស់ មកហើយ រហូតទាល់តែក្លាយទៅ ជាទម្លាប់តៗគ្នាស្ទើមិនគិតមិនបាន និងជាផ្នត់គំនិតដ៏រឹងរូសដែលមនុស្ស ចាស់ៗតែង ប្រកាន់ខ្ជាប់ សឹងមនអាចកែប្រែបានវាក៏ប្រហែលជាហេតុមួយនាំឲ្យ បង្កើតបានជា ប្រពៃណីនៃជំនឿ។ នៅក្នុង មជ្ឈដ្ឋានមានការវល់យ៉ាងខ្លាំង បានឲ្យពួកគាត់បិតភ្នែក បិតត្រចៀក មើលមិនឃើញ ស្ដាប់មិនឮ នូវ ខ្លឹមសារការពិតដែលអស់លោកអ្នកចេះដឹងបានបង្ហាញ ណាមួយ ដោយសារការសន្សំ នូវភាពមានះ តាំងពីដើម(ឧទាហណ៏ យុវជនបច្ចុប្បន្នគេថាខ្លួនគេជា ពុទ្ធសាសនា តែពួកគេមិន ចូលចិត្តធ៌ម ព្រះពុទ្ធបន្តិចសោះឡើយ)នោះពួកគាត់មិនព្រមទទួល នូវហេតុផល ឬអ្វីដែលគេបង្ហាញទេ។ពាក់ព័ន្ធនឹងពុទ្ធសាសនា គឺដោយសារប្រការទាំងអម្បាល ខាងលើនេះហើយ ដែលនាំឲ្យជំនឿ ក្នុង ពុទ្ធសាសនាកាន់តែប្រាសចាកហេតុផល និងឃ្លាត ឆ្ងាយពីពុទ្ធោវាទ ដូចជាការគោរពជឿលើខ្មោច ព្រាយ បីសាច ជឿថាព្រះពុទ្ធតាមជួយ ព្រះពុទ្ធ តាមប្រោស ការដុតទាន ធូបដោយបិនយល់ ហេតុផល ជឿថាសម្លាប់សត្វធ្វើបុណ្យមិនមានបាប ជឿថាមានព្រលឹងវិញ្ញាណទៅចាប់ជាតិថ្មី ពេលដែលស្លាប់ជាដើម។ ឯអំពីបុណ្យមួយចំនួន ត្រូវបានយល់ស្ទើតែទាំងស្រុងថាជាបុណ្យក្នុង លទ្ធិពុទ្ធសាសនាសុទ្ធសាត ដូចជាបុណ្យចូលឆ្នាំ ភ្ជុំបិណ្ឌ(គេថាជារដូវ​ ដែលពួក ប្រេតឡើង ពីស្ថាននរក)​ បុណ្យផ្កា រៀបមង្គលការ ពិធីរំដោះគ្រោះ​​ និងពិធីប្រពៃណីដទៃទៀត។បើគិតឲ្យ ស៊ីជម្រៅនោះគឺសឹងតែមិនអាចហាមាត់និយាយរួចឡើយ។

ចុះហេតុអ្វីបានជាគ្រប់ពិធីទាំងអស់នោះសុទ្ធសឹងជាប់ទាក់ទងនឹងពុទ្ធសាសនា?

ខាងក្រោមនេះគឺជាបញ្ហាមួយដែលនាំឲ្យមានការយលទាំងស្រុងថា ជំនឿ និងពិធីប្រពៃណីខាងលើ នេះ​ជាពិធីក្នុងពុទ្ធសាសនា។មុលហេតុចម្បងគឺ កាលពីសម័យបុរុមបុរាណ ដូនតាខ្មែរជាអ្នកគោរព ពុទ្ធសាសនា  ហើយវត្តអារាមរបស់ពុទ្ធសាសនាគឺជាកន្លែងធំទូលាយ សម្បូរដោយអ្នកចេះ ដឹង(ព្រះសង្ឃ)ដូច្នេះពេលមានពិធីការអ្វីមួយ បើជាលក្ខណៈរួមជាពិធីធំគឺគេ ប្រារពធ្វើនៅតាម វត្តអារាម ហើយមានលោកសង្ឃលោកបានចូលរួម និងបានជាបុណ្យកុសលផង។ បើជាលក្ខណៈ នៅតាមផ្ទះគេតែនិមន្តលោកសង្ឃមកចូលរួមជាអធិបតិយនិបានចាត់ចែងជាបច្ច័យបួនប្រគេនលោក

។ កិរិយាទាំងនោះបានបន្តជាដ៏រាបរៀងមកដោយការប្រព្រឹត្តិតៗគ្នា ក្លាយជាទំនៀមទំលាប់មករហូត ដល់មានការយល់បែកទៅជាផ្សេងៗ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះក៏នៅមានមូលហេតុក្រៅពីនោះដែរ។

សរុបមកវិញ ដើម្បីកុំឲ្យមានការយល់ខុសកាន់តែច្រើន និងវឬងឆ្ងាយតទៅទៀត យើងជាអ្នកពុទ្ធ សាសនាទាំងឡាយ គួរគប្បីស្វេងយល់ឲ្យបានច្រើនបន្តិចពីពុទ្ធសាសនា ទោះមិនបាន ជ្រៅជ្រះ ក៏ដោយ ហើយក៏ជាបុណ្យកុសលផងដែរ។

អានបន្ត...